The ocean, stars, campfires and my Dutch visitors

Na een weekje te hebben overgeslagen, is het nu weer tijd voor een update!

Na de Great Ocean Roadtrip volgde een vrij normale week; studeren, feestje hier en daar, chillen en uitkijken naar het weekend. Want dat weekend stond er weer iets leuks op het programma: kamperen!

Één van de bewoners van Deakin Hall, een Australiër die ook omgaat met onze groep van (veelal) internationals, had een grote tienpersoonstent en dat was alles wat we nodig hadden voor een goed weekend écht kamperen. Geen caravan, geen kooktoestel, geen luchtbedden of matjes, geen tafels en stoelen, nee, gewoon een slaapzak om in te slapen en een tent tegen de regen. Lekker primitief. Kamperen is sowieso iets wat de Ozzy's wel graag doen en daarom zijn er dan ook op behoorlijk wat plekken gratis kampeerterreinen te vinden; een stuk gras op een mooie locatie met een paar toiletten en that's it. Ideaal voor studenten en backpackers en die waren er dan ook voornamelijk.
Wij vertrokken op vrijdagmiddag richting Johanna Beach, een plekje op de Great Ocean Road, en kwamen daar in de avond aan. We reden met twee auto's (negen personen) en de andere auto was eerder aangekomen en zij hadden dus al de tent opgezet en het kampvuur aangemaakt. Dus daar konden we lekker omheen zitten, biertje erbij en genieten.

Wat misschien wel het allerbeste is aan een nacht weg zijn uit de stad, is de adembenemende sterrenhemel... zoveel sterren; je raakt gewoon niet uitgekeken! En allerlei sterrenbeelden, zoals Orion en zijn riem en the Southern Cross. En de melkweg, o zo duidelijk te zien aan de hemel. Werkelijk waar fantastisch!

De volgende dag, na een vrij korte en koude nacht, was het gelukkig lekker weer en dat betekende voor ons dat het een stranddag zou worden. Het strand was ongeveer 100 stappen vanaf onze tent, dus hop bikini aan en gaan. Niet gezwommen helaas, daar was het water veel te woest voor en ook wel een beetje te koud. Nog een wandelingetje gemaakt door de omgeving en toen was het weer tijd om een kampvuur te maken. Op het strand, dit keer. Dat was echt gaaf, want we zouden ook op het kampvuur gaan koken. Iedereen had wat eten uit blik meegenomen en een pannetje, zodat iedereen omstebeurt kon koken op het vuur. Dan voel je je wel een beetje een stoere kampeerder ;)
En naarmate de avond vorderde en ons kampvuur groeide, kwamen er steeds meer backpackers op het strand voor een avondwandeling. Maar wat doe je als je over het strand loopt in de zwarte nacht en je ziet een groepje studenten rondom een mooi en lekker warm kampvuur zitten? Juist, dan ga je even kijken. Binnen de kortste keren zaten we ineens met 20 mensen om het vuurtje; wij negen, twee Ozzy's, een andere Nederlandse en enkele Fransen en Duitsers. Oceaangeluiden, knapperend houtvuur, krekels, wederom die prachtige sterrenhemel, wijntjes en gepraat en gelach in allerlei verschillende accenten: vakantie! En je gaat mij niet wijs maken dat je nu niet een beetje jaloers bent.

De week die daarop volgde, was helaas een stuk minder ontspannen en dat is ook de reden waarom ik vorige week geen verhaaltje heb kunnen schrijven. Maandagochtend kwam ik er namelijk achter dat ik een assignment verkeerd geüpload had de vrijdag ervoor. Klein beetje paniek, maar meteen een mail gestuurd en naar m'n docente gegaan en het uitgelegd. Een oprechte fout, duidelijk te zien ook omdat de versie die ik geüpload had nog half in het Nederlands was, maaarr toen kreeg ik even te maken met de bureaucratie van Monash University. Want dat kon zomaar niet en als ik nog kans wilde hebben dat mijn assignment nagekeken werd, moest ik hem zo snel mogelijk in hardcopy inleveren met een officieel document eraan bevestigd dat ik de goede versie wel echt af had voor de deadline en dan moest dat document vervolgens worden getekend door een justice of the peace (een vredebewaarder). Dat kan een advocaat zijn, een politieagent, etc. What the fack?! Uit research bleek dat ik dan naar weet ik veel waar af moest reizen om iemand die er echt een snars om geeft een handtekening te laten zetten onder mijn assignment. Dat vond ik echt de grootste onzin die ik ooit gehoord had.
Gelukkig is het allemaal goedgekomen, want toen ik naar de apotheker op de campus ging, bleek dat hij ook mocht tekenen. Maar toch, echt een vreemd systeem.

Op de Uni is het verder best wel te merken dat de mid-semester break eraan komt, want iedereen heeft allerlei deadlines en mid-term exams. Het wordt nu dus echt nog 1 weekje knallen en dan kan ik lekker naar Tasmanië! :) Al ben ik nog steeds aan het proberen om niet zoveel om m'n punten te geven, gezien het feit dat ik ze toch niet mee laat tellen voor m'n bachelor (niet nodig en ze halen m'n gemiddelde omlaag). Papa en mama zijn het daar ook mee eens nu, dus ik zal proberen minder te stressen ;).

Want, papa en mama waren hier afgelopen weekend! Woensdagnacht kwamen ze aan in Melbourne en donderdag heb ik ze dus gezien en ze de stad laten zien. In de regen helaas, maarja, Melbourne weather... 's Avonds lekker gegeten (yes, eindelijk weer echt goed en lekker eten!) en de volgende dag zouden ze een auto huren en naar Deakin Hall en de campus komen. Daar heb ik ze alles laten zien, van m'n kamer tot de gemeenschappelijke ruimtes en van de sportvelden tot de bibliotheek. Overal werden kiekjes genomen en toeristisch als ze zijn (maar wel lief hoor), kon pap het zelfs niet laten om foto's te maken van mij toen ik een artikel uitprintte in de bibliotheek... ;) Daarna naar St. Kilda gereden, wat een beetje de badplaats is van Melbourne, en daar hebben we pinguins gezien! Na zonsondergang komen hele kleine pinguins aan land om een plekje op te zoeken tussen de rotsen voor de nacht. Super schattig!
Zaterdag zouden zij de Great Ocean Road doen en was het voor mij een beetje een studiedag. Maar zondag zag ik ze weer en reden we naar Phillip Island, een eilandje voor de kust van Melbourne dat beroemd is om z'n natuurparken en vooral ook om de kleine pinguins. Die hebben we toen helaas niet gezien, maar wel zijn we naar een park gereden waar papa en mama hun eerste koala's en wallabees hebben gespot :). Nog even over het strand gelopen en toen weer terug naar Melbourne voor een lekker avondmaal in de Italiaanse wijk, waarna het tijd was om opnieuw afscheid te nemen. Misschien zie ik ze nog in mei, als ze weer terugvliegen vanaf Melbourne, maar dat hangt er nog een beetje vanaf of ik dat weekend naar Sydney ga.

En nu is het maandagochtend; m'n ouders zitten in het vliegtuig naar de Outback en ik ben me klaar aan het maken voor een presentatie zometeen. Heel fijn om papa en mama te hebben gezien, maar ook wel fijn om weer terug te zijn in m'n eigen leventje. Het is weer een lang verhaal geworden, dus ik zal ermee kappen en jullie ook weer terug sturen naar wat je aan het doen was voordat je dit begon te lezen.
Waarschijnlijk weer over twee weken een update. Tasmania, here I come!

See you when I see you!

Liefs,
Gabriëlle