Counting the days

En dan kom je terug van zo'n geweldige vakantie in Tasmanië en weet je dat er nog veel meer moois gaat komen in juli en augustus, maar dan is het nog maar mei... Mei en juni staan hier in het teken van studeren; alle essays moeten af in mei en de examenperiode is in juni. Vrij vertaald betekent dat dat er weinig te beleven is deze weken op de campus. Jammer wel.

De afgelopen twee weken is er dan ook relatief weinig gebeurd. De gewone routine van colleges, studeren, een fitness class af en toe een feestje. Wel heb ik de eerste maandag dat ik weer terug in Melbourne was een piercing laten zetten. In het bovenste deel van m'n oor :). Dat wilde ik al een tijdje en waarom dan niet nu?! Dus dat was wel spannend.

Ook heb ik een kleine reünie gehad met de Tasmanië mensen die ook in Melbourne wonen. Onze reisleider Andrew was voor zaken een paar dagen in Melbourne vorige week en daarom hadden we een avondje gepland voor een hapje en een drankje. We waren uiteindelijk met een groepje van 6 man ongeveer; erg leuk om hun weer te zien! Echter, omdat het een donderdag was en het OV in Melbourne behoorlijk rot is, reden er geen bussen of treinen meer terug naar halls. Dat leidde stiekem wel tot een hilarisch momentje toen Nicole en ik de volgende ochtend wakker werden op de bank van Angela. In een leeg huis, want zij was al naar haar werk. Na alles netjes achtergelaten te hebben, liepen we toen naar buiten, om erachter te komen dat we absoluut geen idee hadden waar we waren en hoe we thuis moesten komen haha. Allemaal goed gekomen natuurlijk, maar het moet een hilarisch gezicht geweest zijn om twee meisjes duidelijk in uitgaanskleren van de nacht ervoor door de straten van Melbourne te zien dwalen op zoek naar een weg naar huis.

Dan was er nog de laatste avond van papa en mama in Australië. Zondag 4 mei zouden ze vanuit Melbourne weer naar Nederland vliegen, dus zaterdagavond heb ik nog even met ze gegeten en gekletst. Nicole en Margaret zouden die avond ook naar de stad komen, dus die hebben m'n ouders toen ook meteen ontmoet :). Na wat wijntjes te hebben gedronken samen, was het toen tijd om afscheid te nemen. Dat was wel dubbel, want ik weet niet zeker of ik ze weer ga zien in augustus of pas met Kerstmis.

Huh, pas met Kerstmis?! Ja, dat is een optie. Ik weet nog niet hoe groot de kans op die optie is en waarschijnlijk is er niks aan de hand en kom ik gewoon terug in augustus. Echter, Nicole en Margaret blijven nog een half jaar in Melbourne. Ze gaan een huisje huren dichter bij het centrum, samen met Jay ook, zoeken een baantje in de stad en gaan nog een extra half jaartje ervaren wat het is om in Australië in het algemeen en Melbourne in het bijzonder te wonen. Voor mij begint er komend september in principe niks, aangezien ik nog niet met een master ga beginnen. Er is natuurlijk een hoop wat ik kan doen, maar dat zou ik ook allemaal hier kunnen doen. Werken tegen een hoger salaris dan in Nederland en het is natuurlijk fantastisch voor de persoonlijke ontwikkeling. Daar staat dan wel tegenover dat ik de taal niet perfect spreek, wat ik vooral zelf erg irritant vind. Plus dan zou ik alles en iedereen thuis nog een paar extra maanden moeten missen. Een moeilijke beslissing dus. Op dit moment ben ik wel aan het zoeken en aan het reageren op stages in Nederland en als daar iets uitkomt, kom ik natuurlijk zeker terug in augustus. Niks is zeker, het kan alle kanten op. Ik neig naar terugkomen op dit moment, maar ik wilde jullie wel even laten weten dat dit iets is waar ik op dit moment veel over nadenk.

Afgelopen zondag heb ik nog wel een leuk dagtripje gemaakt naar het Dangenong Ranges National Park, een uurtje van de campus vandaan. Daar was een soort memorial track aangelegd voor een missie in de Tweede Wereldoorlog waar veel Australiërs zijn aangekomen. 1000 traptreden omhoog en dan een vrij steile wandeling naar beneden, ook weer met Nic en Margo. Wat beweging gehad en vervolgens Fish&Chips en een $5 pint (cheap!) als beloning :). Leuke manier om je zondag door te brengen en vanaf nu hebben we dan ook Activity Sundays ingesteld! Je moet het zelf toch een beetje leuk maken natuurlijk in deze dooie maanden ;).

En er is weer een vlucht geboekt! 31 mei t/m 5 juni gaan Nicole, Margaret en ik een paar daagjes aan de Gold Coast zitten in een huis van familie van Margaret. Past precies tussen de laatste essay deadlines en de eerste tentamens in. Zoals je waarschijnlijk al hebt begrepen: ik kijk er naar uit om hier weer even weg te zijn. Andere omgeving, lekkerder weer, strand voor de deur, mmmm... I'm counting the days. Bovendien moet ik maar eens concrete plannen gaan maken voor juli en augustus. Er moet nog een hoop gezien, gedaan, bezocht, geroken, gevoeld en ervaren worden.

Maar nu ligt er een essay over de Aboriginal Dreamtime (hun religie, mythologie, cultuur, levensstijl; hun hele 'zijn' en 'hebben') op me te wachten. Laat het me vooral nog steeds weten als er belangrijke dingen gebeuren aan het thuisfront!

See you when I see you!

Liefs,
Gabriëlle