42 Wallaby Way

... bestaat dus niet in Sydney! Wat een schande, daar hadden de makers van Finding Nemo eigenlijk wel even aan moeten denken. Zonde zonde, maar Sydney heeft wel een hoop andere dingen te bieden. Nu twee weken geleden, op 10 juli, kwam ik vroeg in de ochtend aan in Sydney en ging ik op weg naar het hostel waar mijn Melbourne vriendinnetjes Margaret en Nicole al een klein weekje zaten. Heel leuk om hun weer te zien! Het was pas 10 dagen geleden, maar er was zoveel gebeurd dat het leek alsof we elkaar al maanden niet hadden gezien.

Zij hadden de stad natuurlijk al gezien, maar ik nog niet en daarom ging ik die middag een gratis stadswandeling maken met een leuke gids. Meteen verliefd op de stad, veel leuker dan Melbourne! Zodra ik het Opera House zag en de Harbour Bridge, voelde ik me pas echt in Australie. Dat is toch wel echt het grote symbool van 'Straya (zoals de Aussies hun land noemen). Na de wandeling had ik weer met Nicole en Margaret afgesproken om heel classy wijn te drinken in de Opera Bar. Stikduur natuurlijk, maar dat hoort erbij. Een lekkere meal deal in een pub vlakbij het hostel en daarna dansend de nacht in. Hello Sydney nightlife!

De volgende dag sliepen we lekker uit en maakten daarna nog een wandelingetje door de stad. Margaret zou die middag weer naar Melbourne vertrekken en vanaf daar naar huis vliegen, dus na nog een drankje in de zon was het tijd om afscheid te nemen... niet voor altijd though, ik ga haar sowieso weer zien. We hebben veel te veel meegemaakt samen om elkaar nooit meer te zien. Na het afscheid stapte ik op een ferry, die me naar het leuke stukje Sydney bracht dat Manly heet. Daar lekker langs winkeltjes geslenterd en op het strand in de zon gezeten. Eindelijk lekker weer! Ik kon zelfs in een hemdje zitten als er geen wind was; that was a first :). Goede voorbode voor de rest van de East Coast. Het was wel duidelijk dat Manly een goede buurt was om kinderen te kweken; zoveel baby's en moeders had ik nog nooit bij elkaar gezien.

12 juli was een zaterdag en dat betekende dat er allerlei markten in Sydney waren. Samen met Dipshikha, haar vriendje Mike en Nicole ben ik toen in een vintage hippie markt terechtgekomen. Niet echt mijn stijl, maar zag er wel allemaal heel gaaf uit. Daarna nog even naar Darling Harbour en naar Sussex Street om te zien waar mijn zus Annemarieke zes maanden gewoond heeft. Mooi plekje, hoor! In Darling Harbour was op dat moment een Winter Festival aan de gang; mensen op schaatsen en warme chocomelk. Raar idee; het is hier winter, mensen schaatsen en het is ook wel vrij koud, maar gisteren lag ik nog op het strand... Vage Aussies. Die avond sloten Nicole en ik ons aan bij een groep mensen van het hostel en stortten we ons weer in het feestgedruis.

De volgende dag was alweer mijn laatste in Sydney. In de ochtend moest ik nog enkele dingen regelen voor de reis die mij te wachten stond en in de middag zou ik naar Byron Bay vliegen. Dat betekende dus ook afscheid nemen van Nicole. Ik was heel blij dat zij haar plannen nog een honderdste keer gewijzigd had en nog enkele dagen extra met mij in Sydney was gebleven, maar nu moesten we dan toch vaarwel zeggen. Wederom niet voor altijd natuurlijk; Engeland is dichtbij genoeg op elkaar te blijven zien.

Dus dat waren mijn dagen in Sydney. Het vliegtuig wachtte en ik vloog wederom, en dit keer echt alleen en benieuwd wat me allemaal te wachten stond, de horizon tegemoet...

See you when I see you!

Liefs,
Gabrielle