The Great Ocean Roadtrip

Wauw, wat kan Australië mooi zijn! Dat is de gedachte die ik aan mijn avontuur van afgelopen weekend heb overgehouden; van mijn trip naar de Great Ocean Road (GOR). De Great Ocean Road is de naam van een weg die van Torquay tot Warrnambool loopt langs de zuidkust van Australië; een hele populaire route voor roadtrippers en dat is dan ook precies wat ik afgelopen weekend heb gedaan.
Maar het begon allemaal helaas niet zo soepel...

Afgelopen week had Nicole wat last van haar arm. Ze had er een behoorlijk aantal uur op geslapen en daarom zou het een beetje gekneusd zijn geraakt. Tenminste... dat dachten we. Met de dagen werd de pijn alleen steeds erger en op donderdag kon ze haar arm nauwelijks nog bewegen. Dat kon natuurlijk niet meer van het slapen zijn en dat werd ook goed duidelijk toen ik die dag met haar naar de campusdokter ging. Hij wist niet wat het was, maar verwees haar onmiddellijk naar een orthopedisch specialist in Dandenong. In onwetendheid en goed geschrokken zijn we toen in een auto gestapt en naar de Eerste Hulp gereden. 6 uur, 7 dokters, een röntgenfoto en enkele bloedtesten later wist nog steeds niemand wat het nou eigenlijk was en Nicole kon haar arm niet meer bewegen. Dat was waar de stress insloeg en het besef kwam dat ze die nacht zou moeten blijven en ze de volgende ochtend absoluut niet meekon op onze roadtrip. Uiteindelijk ben ik die avond maar terug naar de Halls gegaan; Nic zat zwaar aan de pijnstillers (hihi) en ging slapen. Maar omdat zij niet meer ging, zou de roadtrip voor de rest een heel stuk duurder worden. Dat gecombineerd met al bestaande geldproblemen zorgde voor wat twijfel, maar gelukkig hebben we toen toch besloten om gewoon te gaan. Yolo ;).

En wat ben ik daar blij om! Vrijdagochtend vertrokken we met 14 man in 2 busjes naar Torquay, om vanaf daar de GOR te pakken. Ons busje werd bemand door Bikram, Jay, Ilan, Margaret, Zoe en mij; in het tweede busje zaten Scott, Carmen, Madie, Claire, Sarah, Brittany, Martina en Aaron. Met een heel gezelschap reden we naar de eerste stop: Bells Beach. Met haar hoge golven en prachtige omgeving staat dit strand bekend als een paradijs voor surfers. Het weer was toen nog niet zo heel lekker, maar het was een goed strand om mooie schelpen te zoeken en rotsen te beklimmen. Wat namelijk vooral kenmerkend is voor deze kustlijn, zijn de kliffen. Er zijn zandstranden, maar waar we in Nederland duinen zouden hebben, hebben ze hier vooral grote rotspartijen. Heel mooi, wel!
Vanaf Bells Beach reden we door naar het Split Point Lighthouse, wat vanaf de weg heel mooi plotseling opdoemt als je een bocht omgaat. Onderweg nog even een ongeplande stop gemaakt op een idyllisch strand dat we ineens zagen liggen, de nodige foto's gemaakt, en door. Toen we bij de vuurtoren aankwamen, had Jay een openbaring: dit was de vuurtoren van de oude kinderserie Round The Twist! Zoek het maar eens op op Youtube, waarschijnlijk herken je het nog wel! Dat was wel even leuk natuurlijk.
Vanaf daar zijn we toen weer doorgereden, op zoek naar Koala Cove Café. Daar zou je koala's in het wild kunnen zien en vogels kunnen voeren :). Zou leuk zijn geweest, als we het hadden kunnen vinden. Waarschijnlijk waren we teveel bezig met naar zee kijken en op de weg letten, want op dat moment reden er ook mensen die nog nooit aan de linkerkant hadden gereden. Ach ja, toen maar door naar Apollo Bay, want daar was ons eerste hostel. Die avond was de enige avond dat we met z'n veertienen zouden zijn, dus hebben we het goed aangepakt en een groot kampvuur gebouwd waar we met z'n allen omheen konden zitten en Goon konden drinken (Gadver.. zou graag weer eens wat lekkers willen drinken, maarja, money doesn't grow on trees). Gezellig kletsen, lekker bonden en daarna nog naar het strand met z'n allen; het was een leuke avond :).

De volgende ochtend moesten we alweer vroeg uitchecken en nog lichtelijk brak was het hop, inpakken en wegwezen. Zaterdag zou een hele drukke, maar supermooie dag worden.
Het eerste uur reden we dwars door het Otway National Park, waar de omgeving veranderde van bush naar bos naar regenwoud en vervolgens weer terug naar bush. Aan de andere kant lag onze eerste stop; de Shipwreck Coast. De naam zegt het al: dit is een stuk kust waar vroeger een hoop schepen strandden en aanspoelden en op het strand liggen nog enkele resten. Zo vonden we een oud verroest anker en een deel van een mast; zo cool om te zien! En ook zo raar, want het lág daar gewoon. Geen bordjes, niet afgezet als toeristische attractie, niks. Het is daar gewoon aangespoeld, men heeft het laten liggen en nu kun je het bekijken haha. Dat zou nooit en te nimmer kunnen gebeuren in Nederland, laat staan Europa. Bovendien was het er compleet uitgestorven. Zo'n toeristische route, maar op veel plekken was er bijna niemand behalve ons veertienen. Heerlijk!
Na Shipwreck Coast gingen we door naar de Twelve Apostles, blijkbaar hét hoogtepunt van de Great Ocean Road. We daalden af bij de Gibson Steps, liepen weer over een strand en maakten natuurlijk weer de nodige foto's. Het was echt wel een prachtig uitzicht, maar tegen die tijd hadden we nogal wat stranden gezien en waren we nogal hongerig, dus het voldeed niet helemaal aan de verwachtingen ;).
Óns hoogtepunt van de GOR zou die avond komen. Na een vroeg diner in het schattige plaatsje Port Campbell reden we namelijk naar onze laatste bestemming van die dag; het Tower Hill National Park. Tower Hill is een oude vulkaan, bestaande uit een grote hoge rand met een meer in het midden en in dat meer ligt een eiland. Omdat de vulkaan al heel lang dood is, is het hele park begroeid en tussen de begroeiing leven allerlei dieren in het wild. De zon stond al lager aan de hemel toen we met onze busjes het park inreden. Het voelde als een soort safari, met onze ramen naar beneden en camera's in de hand. Langzaam reden we naar het eiland in het meer en toen kon ik m'n blijdschap opeens niet meer op: KANGOEROES!! In het wild! Voorbij hoppend! Overal! Fantastisch! Oh, dat was zo'n uniek moment. Vooral toen er even later eentje dwars de weg overstak voor ons busje langs. Daar hadden we wel geluk mee, want als we hem hadden geraakt zouden we goed in de problemen zitten. Maar echt, wat een fantastisch park. Ook hier waren weer weinig andere toeristen te bekennen, dus het was alleen wij en de prachtige natuur. Toen we genoeg kangoeroes en emoes hadden gezien, reden we gauw terug naar de buitenste rand van de vulkaan om daar naar de zonsondergang te kijken en te genieten van het uitzicht.
Nadat de zon onder was, was dan het moment aangebroken om afscheid te nemen van het andere busje. Zij gingen nog een stuk het land in, om daar de volgende dag naar een ander park te gaan. Wij moesten de volgende dag helaas de bus weer op tijd terugbrengen en reden daarom naar ons hostel in het leuke stadje Port Fairy. Daar hebben we de volgende ochtend nog een paar uur rondgeslenterd en toen was het tijd om te gaan.

Een superleuke roadtrip dus! En nu, weer terug op de campus, denk ik dat ik verslaafd ben geraakt aan reizen. Een veelvoorkomende ziekte bij exchange students; zoveel mogelijk weggaan en mooie dingen beleven :). Ik kan slechtere verslavingen bedenken... Gelukkig hoef ik dan ook niet lang meer te wachten, want volgend weekend staat er een camping trip op het programma! Jeej, heb er zin in!
Hopelijk gaat het ook allemaal goed met jullie. Ik word nog steeds graag op de hoogte gehouden van jullie belevenissen :).

See you when I see you!

Liefs,
Gabriëlle