Fraser Island <3

Ik wist dat het mooiste nog moest komen, en zo geschiedde. Dinsdag 29 juli werd ik om 7.45 in de ochtend opgehaald voor mijn driedaagse tour door Fraser Island. Vol goede moed en enthousiasme stapte ik op de bus, om daar in de ogen te kijken van zo'n dertig 50-plussers. Uhhmmm, had ik niet een tour geboekt voor 18-30 jaar? Ik snapte niet helemaal wat er aan de hand was en ik zag dat er enkele rijen verderop een jongen van mijn leeftijd ook verbaasd om zich heen zat te kijken. Gelukkig werd na ongeveer een half uurtje duidelijk wat er aan de hand was: dit was een bus voor een dagtour en de mensen voor de driedaagse tour zouden bij de eerste stop bij Lake McKenzie op een andere bus overstappen. Pfieuw! De jongen in kwestie was een Amerikaan, Justin, en samen met nog twee Nederlandse jongens werden we inderdaad bij de eerste stop naar een nieuwe bus gebracht. Dit leek er meer op! Een felroze bus met "Cooldingos" erop geschilderd en een veel te bruine tourguide met een evenzo fel gekleurd shirt die luisterde naar de naam Jason of Jase, wachtte ons op. Deze stop zou meteen onze lunchstop worden, wat ons de kans gaf om de andere mensen van onze tour te leren kennen. Zij waren al bij het meer. Lake McKenzie: wauw. Het meest heldere meer ooit (ja, helderder dan 't Galders Meer) en met een sneewwit zandstrand. Dat zand staat erom bekend dat wanneer je het op je lichaam aanbrengt, je huid superzacht wordt. Het meer was ijskoud, zo'n 10 meter diep in het midden en zo helder en schoon dat je het, als er niet dagelijks mensen in zwommen, zou kunnen drinken. Deze eerste stop gaf eigenlijk al een heel goed beeld van wat de volgende drie dagen zouden zijn: fantastisch. Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld en is alleen begaanbaar per 4WD. Er zijn zo goed als geen wegen; alles is zand. Er is geen gras of aarde; alles is zand. Wel is er ontzettend veel begroeiing en regenwoud, maar dat groeit allemaal, opnieuw, op zacht zand. Hoe? Geen idee. Gaaf toch?

Na een lekkere lunch bij Lake McKenzie, reden we naar een ander meertje en maakten we vanaf daar een wandeling naar een plek midden in het eiland waar ooit een dorpje had gestaan. Daar was nu weinig meer van over, maar een leuke plek om rond te lopen en een wandeling te maken langs een beekje met supervers water. Daar vulden we dan ook allemaal onze waterfles mee, lekker! Jase vertelde ons over de bomen en planten op het eiland, de dingo's die er leven en over alle andere mooie dingen die het eiland te bieden heeft.

Vanaf daar reden we verder naar de plek waar we de nachten zouden doorbrengen. Veel mensen doen Fraser Island op een kampeertour waarbij ze ook zelf kunnen rijden en 's avonds in tenten slapen. Ik had echter al lang geleden een pakket gekocht met alle buspassen en enkele tours. Mijn tour bevatte geen kans om zelf over het zand te rijden, maar dat vond ik niet zo erg. Ik mocht tenminste lekker warm in een hostel slapen en het is niet zo dat ik iets te kort kwam aan avontuur tijdens het rijden haha. Jase is namelijk een malloot en liet de bus altijd net iets meer slingeren en hobbelen dan hij al deed. Als de kans zich voordeed nam hij ons en de bus altijd mee over het pad dat juist niet aangeraden werd, "the rollercoaster", en liet ons even goed voelen wat het is om over zacht zand te rijden. Geniale vent. Bij ons hostel aangekomen gingen we met z'n allen (22 man) naar de steiger om de zon in de zee te zien zakken. Prachtig, maar dat gaat al bijna without saying.

Na zonsondergang was er een dinerbuffet. Op tours zoals deze vinden ze het altijd ontzettend leuk om je helemaal vol te stoppen. We kregen dagelijks een ontbijtbuffet, morning tea met koekjes, lunch, afternoon tea met homemade chocoladekoekjes en een groots dinerbuffet. Bovendien waren er de hele dag door mueslirepen en appels te krijgen. Je kunt je voorstellen dat de kilo's eraan vlogen.
Na het eten was het tijd om de de groep echt goed te leren kennen en hoe beter dan door samen een heleboel drankjes te nuttigen? Veel kan ik me niet meer herinneren van de avond, maar ik weet dat ik, en sowieso iedereen, het onwijs naar m'n zin had haha.

De volgende dag vertrokken we weer vroeg. Na het lekkere ontbijt stond Jase ons alweer op te wachten. In een felgroene bus dit keer, want hij had de vorige dag per ongeluk een deuk in de roze bus gereden haha. Hobbelend gingen we op weg. Geloof me, het is niet heel erg aan te raden om een kater te hebben op Fraser Island... Maar goed, 's avonds een vent, 's ochtends een vent. Er stond die ochtend wel iets heel gaafs op het programma: een vliegtuigritje! Voor 75 dollar kreeg je de kans om in een sportvliegtuigje te stappen en 15 minuten over de zee en het eiland te vliegen. De helderheid van het water was fantastisch die dag, dus no way dat ik dat ging laten schieten. Vanuit de lucht heb ik toen walvissen, haaien en schildpadden gezien! Heel vet! Vanuit het vliegtuigje was het ook goed te zien hoe het eiland vooral uit zand, bomen en water bestond, met grote zandduinen, bossen en meren in allerlei vormen. Na een kwartiertje stonden we weer met beide benen op de grond. Jase had de bus ondertussen naar onze landingsplek gereden, wat bij een groot roestig schipwrak was. Lang geleden was er een boot aangespoeld aan de kust van Fraser en die hebben ze toen maar laten liggen. Heel gaaf, je kon nog heel goed zien waar de masten e.d. hadden gezeten.

Vanaf het wrak reden we naar een mooi uitkijkpunt, vanaf waar we nog meer haaien en schildpadden zagen. Dit keer van een stukje dichterbij, dus we konden echt zien hoe groot de haaien waren. Die haaien zijn de reden waarom niemand ooit in de zee zwemt vanaf Fraser, veel te gevaarlijk. Ook zagen we een grote rog vanaf het uitkijkpunt. Super! Zolang die beesten allemaal maar op veilige afstand zijn vind ik het prima.
Hierna maakten we onze weg naar de zwemplek van die dag: de Champagne Pools. Dit zijn natuurlijk gevormde "baden" aan de kust. Dit stukje kust had niet zoveel haaien en die baden waren volledig afgeschermd van het open water, dus hartstikke veilig. Hier heeft iedereen lekker een bal overgegooid in het water en een dutje gedaan op het strand. Het weer was namelijk prachtig. Echt onwijs veel geluk mee gehad, want Fraser Island heeft blijkbaar 200 dagen regen per jaar. Wij hadden drie dagen volop zon :). Na de Champagne Pools genoten we weer van een lekkere lunch en daarna reden we naar Eli Creek: een zoetwaterbron die in een beek naar de zee toe stroomt. Het water gaat lichtelijk heuvelafwaarts en daarom pakken veel mensen een bodyboard of een opblaasband om naar beneden te glijden. Het gaat vrij langzaam allemaal, dus dat vond ik niet zo interessant. Wel interessant was dat toen we terug kwamen bij de uitmonding van de beek, we een dingo zagen! Een dingo is een wilde wolf/hond; ziet er schattig uit, maar kan gevaarlijk zijn. Dit was echter maar 1 dingo en er was een grote groep mensen, dus dan was er totaal geen gevaar. Iedereen foto's maken natuurlijk en dat kon ook goed, want hij was totaal niet schuw. Alles prima, totdat de dingo een onbewaakte tas zag. Hij greep de tas en rende ervandoor. De meeste tourguides aanwezig stonden er maar naar te kijken, maar Jase sprintte er meteen achteraan haha. Na een tijdje kwam hij weer terug, helaas zonder tas. Wel had hij de boom gevonden waar de dingo blijkbaar vaker dingen naartoe bracht: een verzameling schoenen, tassen, handdoeken en what not, allemaal netjes onder een boom verstopt. Gekke jongens, die dingo's.

Die avond kregen we Mexicaans te eten en daarna was het tijd om afscheid te nemen van de helft van de groep. Zij hadden maar 1 nacht geboekt. Met 10 mensen bleven we die avond over; Justin de Amerikaan, een Nederlands koppel (Marleen en Ronald), Rachael (Brits), Rhiannon (Brits) en twee Britse koppels (Hattie&George en Sarah&Scott). We probeerden nog een feestavond te starten, maar helaas waren we allemaal veel te moe van de nacht ervoor en kozen we voor kaartspelletjes en op tijd naar bed. Echter, niet na wat meer over Jase z'n levensverhaal te weten te komen haha. Deze vent, ongelofelijk. Echt een gekke vent, geeft geen moer om wat andere mensen van hem vinden en houdt vooral van feesten en grappen uithalen met z'n vrienden. Jase is het stereotype Australische tourguide: compleet gestoord, net iets te oud voor z'n gedrag, maar toch professioneel en verantwoordelijk.

De volgende en laatste dag was een vrij chille dag. Jase reed ons in de ochtend, opnieuw in een nieuwe bus, naar Lake Birrabeen. We kwamen hier veel eerder dan andere tourgroepen, dus voor lange tijd waren wij tienen de enige mensen bij het meer. Heerlijk rustig dus. We bliezen wat paddleboards op en peddelden omstebeurt over het meer. We hadden ook een volleybal meegenomen, dus daar vermaakten we ons allemaal prima mee die ochtend. We hadden echt een leuke groep en vooral de Britse koppels waren heel open en ondernemend. Aan het eind van de ochtend splitten we de groep op in twee teams en hielden we een stand-up-paddleboard race. Mijn team won, woohoo!
Hierna reden we naar een resort, waar een all-you-can-eat-lunch op ons wachtte. Jamjam, helemaal vol en hop weer door naar onze laatste stop van de hele tour: de Hammerstone Sandblow. Dit is een hele grote zandvlakte met duinen en dallen, eindigend in een meertje, Lake Wabby. Heel bijzonder om te zien en een goede plek om te sandboarden. Omstebeurt probeerden we zo hard mogelijk van de duin af te glijden en in het water te landen. Lekker spelen in het zand dus.

Een nadeel van zoveel zand is wel dat het niet zo goed is voor je apparaten. Fraser Island heeft al een hoop camera's het leven gekost en helaas gebeurde hetzelfde met de mijne... Superjammer, maar gelukkig gebeurde dit op de laatste dag en heb ik al m'n foto's nog.

Aan het eind van de middag was het tijd om afscheid te nemen van Fraser Island en van Rachael en Rhiannon, die teruggingen naar Rainbow Beach. Met z'n achten namen we ook afscheid van Jase en gingen we per ferry naar Hervey Bay. Die avond hebben we nog gezellig samen gegeten en wat gedronken in Hervey. Marleen en Ronald zouden de volgende ochtend vroeg vertrekken, maar de twee Britse koppels en Justin en ik zouden nog blijven.

De dag erna zouden we elkaar dan ook weer treffen voor ontbijt in een leuk strandtentje in Hervey Bay. Daar zijn we toen de hele dag gebleven, met uitzondering van een klein uitstapje voor mij om een nieuwe camera te kopen. Lekker in de zon gelegen, kaartspelletjes gespeeld en momenten van Fraser Island herbeleefd tot ver na zonsondergang. Rond een uur of 7 was het toen tijd voor de Britten om in hun campervan te stappen en verder te reizen. Helaas in tegenovergestelde richting van mij, maar heel leuk om hen te hebben ontmoet en enkele dagen met hen opgetrokken te hebben. Justin zou wel in dezelfde richting verder reizen en die avond stapten we dan ook weer in de Greyhound bus, op naar Airlie Beach en ons volgende avontuur: de Whitsundays!

See you when I see you!

Liefs.
Gabrielle